D acu i d-qqaren yiwudam n wungalen-nneɣ ? D acu i d-qqaren yiwudam deg wungalen-nneɣ ? Ma qqaren-d kra, amek i t-id-qqaren, i wumi i t-id-qqaren ? Fell-asen i d-ttmeslayen neɣ ɣef yiwudam nniḍen ? D nutni i yettmeslayen, ama fell-asen ama ɣef wiyeḍ, neɣ d taɣect kan tuffirt i d-yettawin fell-asen ?
Isteqsiyen am wigi ur llin d wid yettnadin ɣef « uẓar n tagut ». D isteqsiyen yettruẓun asalu ɣer usefhem n tinnugla-nneɣ (romanesque) ; d nutni i d-yemmalen yiwen n wudem agejdan n tummast (essence) n uwadem, n yiwudam-nneɣ. Tummast-agi d adif n tisugna (imaginaire) ɣef yebna uwadem.
Tummast n uwaden, gar wayen i tt-irefden d wayen i tt-id-yeskanen, llant tlata n tneqqiḍin : Tamenzut d tazmert n umennay, win i d-yettmeslayen deg uḍris (la force de l’énonciateur, celui qui parle dans le texte) ; ama yella umennay-agi d awgid ama yella d agraw). Tis snat d azal n wawal yettwannan (la valeur de la parole dite), akken yebɣu tella talɣa-s (sa forme) : d asefru, d ungal, d tullist, d adiwenni, atg. Tis tlata d tazmert n tsekla (i wumi-tt tsekla ?). Tlata n tneqqiḍin-agi, d iferdisen igejdanen i izemren ad d-segzun amek tga tmuɣli i ibennun iwudam deg wungalen-nneɣ (nezmer ad d-nemmeslay diɣen ɣef tewsatin nniḍen).
Ma yella ggugmen, d tigawin kan i asen-yettakken tilin d wazal ; ma yella ur ttmeslayen ara, la gar-asen la ɣef wiyeḍ ; ma yella ɛuggnen, ur d-qqaren ayen imeɛnen, amek ara ten-nḥemmel ?
Muḥend Akli Salḥi